Hadirin Rohimakumulloh!
Sagala puji éta kagungan Alloh, Robb katut sesembahan sakumna alam, anu parantos maparin kani’matan jeung kurnia-Na anu taya kendat-kendatna sapanjang jaman ka mahluk-Na. Boh nu mangrupa kaséhatan, kasempetan tug nepika urang bisa nyumponan kawajiban sholat jum’at.
Sholawat miwah salam mudah-mudahan dilungsurkeun ka pamingpin jeung uswah urang Nabi Muhammad SAW, ka kulawagana, ka para sahabatna jeung jalma nu nuturkeun tapak lacakna nepi ka ahir jaman.
Hadirin Rohimakumulloh!
Urang sering nguping pirang-pirang paham ngeunaan jihad nu ditepikeun ku sawaréh jalma nu teu mibanda pamahaman nu beresih, jeung élmu nu jembar. Sawaréh ti antara maranéhna aya nu mibanda sikep “éktrim” dina hal jihad. Maranéhna ngomong jihad bari teu dibarengan ku bashiroh, henteu maké élmu ogé teu merhatikeun kana katangtuan-katangtuan syaréat. Teu dibarengan ku élmu maranéhna nyerang tempat itu jeung ieu, nandasa jeung maténi jalma-jalma anu dianggap halal getihna ogé ngalakukeun aksi teror, ngaruksak jeung lampah anarkis séjénna bari diklém minangka jihad fii sabilillah.
Salian ti éta, aya deui golongan nu mangsabodo tur nganggap réméh kana jihad, nepika aya nu boga anggapan yén jihad téh mangrupa hiji tindakan pamaksaan dina ngagem agama. Padahal, Alloh parantos nguningakeun, “Henteu aya paksaan pikeun (ngagem) agama (Islam)”.
Masalah gedé ieu kudu jadi perhatian tur kudu dijelaskeun ka umat sangkan kabéh jadi jelas. Jalaran kitu, dina ieu khutbah khotib bakal ngadadar ngeunaan jihad ieu, kalayan mibanda harepan sangkan bisa méré mangpaat pikeun diri khotib utamana jeung kaom muslimin dina umumna.
Hadirin Rohimakumulloh!
Jihad téh mangrupa kawajiban nu geus dilakukeun ku umat-umat saméméh diutusna Rosululloh SAW, saperti Nabi Musa AS nu jihad bareng jeung kaom Bani Isroil, saperti dina pidawuh Alloh;
“He kaom kaula! Pék geura arabus maranéh ka ieu nagri anu suci (Baitul Maqdis) anu geus ditangtukeun ku Alloh pikeun maranéh, jeung ulah sumoréang ka tukang (ulah kufur deui) bisi maranéh jadi jalma nu rarugi”. (Al-Maidah: 21).
Pon kitu deui kaom-kaom saba’da Nabi Musa AS, maranéhna ogé disyaréatkeun pikeun jihad, saperti nu dilakukeun ku Raja Tholut, Nabi Daud as, Nabi Sulaiman AS nalika da’wah ka Ratu Bilqis.
Alloh nyaréatkeun jihad, minangka sunnah para nabi baheula tug nepi ka diutusna Nabi urang Muhammad SAW kalayan mibanda tujuan pikeun nanjungkeun kalimah Alloh tur ngaleungitkeun kamusyrikan jeung kakufuran.
Hadirin Rohimakumulloh!
Sacara basa, jihad hartina bajuang atawa soson-soson. Maksudna mah ngetrukkeun sagala pangabisa kalayan bener dina raraga taat ka Alloh SWT jeung ibadah ka Mantenna, kaasup dijerona bajuang nyanghareupan urang kafir nu merangan umat Islam saperti nu dilakukeun ku Yahudi kiwari ka dulur urang di Palestina, atawa di Afganistan jeung Irak. Hiji muslim salawasna jihad ku ngalaksanakeun salah sahiji tina rupa-rupa jihad, nyaéta;
Jihad an-Nafs, nyaéta merangan diri sorangan sangkan salawasna taat ka Alloh, maréntah diri sangkan ngajalankeun kataatan, ngabiasakeun jeung nyaram tur nyinglarkeun diri tina ma’siat ka Alloh. Jihad ka diri éta lumangsung satungtung hirup. Sing saha jalma nu teu mampuh nyanghareupan diri sorangan, geus tangtu moal bisa nyanghareupan jalma séjén. Napsu nu maréntah kana kagoréngan, kajaba nu dipaparin rohmat éta kudu terus diperangan, nepika ngamungkinkeun pikeun ngalaksanakeun hambalan jihad anu séjénna.
Hadirin Rohimakumulloh!
Upama hiji jalma geus bisa ngalawan dirina sorangan, nya hambalan nu saterusna mah nyaéta bajuang pikeun ngalawan sétan, musuh nu salawasna datang ngagoda ti pirang-pirang jihat, kénca katuhu hareup jeung tukangeun urang. Sétan sok mapaés laku lampah goréng tur nyaliarkeun kamang-mang, ngajak kana kakufuran, kamusyrikan, jeung kama’siatan.
Anu jadi pasualanna, kumaha carana ngalawan sétan? Nya geus pasti carana téh taya lian anging ku henteu ngalakukeun kagoréngan nu diharéwoskeunana jeung ngalaksanakeun saniskara anu ku sétan dicaram ka urang.
Sétan maréntahkeun ka urang sangkan nguculkeun ibadah katut kato’atan ka Alloh ogé maréntahkeun sangkan urang ma’siat ka Alloh SWT. Jalaran kitu urang ulah nuturkeun saniskara paréntahna. Ieu mangrupa jihad ngalawan sétan. Ari jihad nu séjénna mah nyaéta jihad ngalawan ahli ma’siat, nyaéta nyanghareupan dulur-dulur urang sasama mumin nu lamokot ngalakukeun ma’siat jeung panyéléwéngan séjénna, nyaéta ku nanjeurkeun amar ma’ruf nahyi anil munkar.
Amar ma’ruf nahyi anil munkar téh mangrupa salah sahiji wujud jihad, tapi ieu dilakukeun luyu jeung kaparigelan séwang-séwangan jalma. Nu mampuh ku leungeunna nya ku leungeunna, nu bisa ku lisan nya kudu ngalakukeun jihadna nu lisanna, upama henteu mampuh kénéh nya minimalna ku haténa nyaéta ku cara mikaceuceub tur ingkar kana kama’siatan.
Hadirin Rohimakumulloh!
Jihad lianna nyaéta jihad ngalawan golongan munapék, jalma nu némbongkeun kaislaman jeung kaimanan tapi nyumputkeun kakufuranna ka Alloh SWT. Ti maranéhna kaom muslimin sering narima sikep jeung lampah nu pikanyerieun, omongan nu goréng, jeung subhat atawa kamangmang dina ngamahamkeun Islam.
Jalaran kitu, dibutuhkeun jihad pikeun ngarugrugkeun syubhat maranéhna, ngajawab omongan maranéhna nu diaya-ayakeun ogé ngécéskeun kana kakaliruan maranéhna. Golongan jalma munapék ieu kadang mibanda rétorika nu alus, élmu komunikasi nu punjul mangrupa mantéq, filsafat jeung élmu kalam. Maranéhna ngamusuh ka umat Islam tur ngaliarkeun kagoréngan, boh ku lisan atawa tulisan, atawa ngadu dombakeun tur melakkeun pacéngkadan di tengah-tengah kaom muslimin.
Jalaran kitu urang wajib ati-ati ka maranéhna saperti pidawuh Alloh; “Maranéhna téh musuh. Ku kituna hidep kudu waspada ti maranéhna” (Al-Munafiqun : 4).
Hadirin Rohimakumulloh!
Wujud jihad nu séjénna nyaéta jihad ka jalma-jalma kafir, nyaéta ku ngangkat pakarang, nyanghareupan maranéhna dina pangperangan, perang di jalan Alloh SWT. Tapi ieu kawajiban téh dilakukeun ku cara tahapan, saperti anu dilakukeun ku Rosululloh SAW. Nalika di Makkah, kaom muslimin bener-bener dipahing pikeun jihad tur diparéntah pikeun nahan diri jeung terus da’wah nepikeun atikan Islam. Kitu rupa-rupa jihad dina Islam.
Hadirin Rohimakumulloh!
Saméméh khotib mungkas ieu khutbah, kacida pisan hadéna upama urang ogé nyaho kana hukum jihad fii sabilillah dina harti nu heureut, nyaéta perang di jalan Alloh nyanghareupan musuh. Para ulama ngabagi hukum jihad jadi fardlu ain jeung fardlu kifayah.
Anu kahiji, jihad fardlu ‘ain, nyaéta jihad nu hukumna wajib pikeun saban jalma muslim nu mampuh pikeun jihad. Di antara kondisi jihad nu hukumna fardlu ain téh nyaéta :
(1) Upama kaom muslimin diserang ku musuh di nagri maranéhna, nya kaom muslimin wajib ngalawan, nepika saha baé ti padumuk nagri nu mampuh perang wajib pikeun ngabéla diri, ngaraksa kahormatan jeung mertahankeun nagri nu diserang téa saperti nu kiwari kabandungan di nagri urang, Paléstina, Afganistan, jeung Irak.
(2) Upama Imam kaom muslimin maréntah pikeun jihad, nya hukum jihad jadi fardlu ain pikeun saban muslim nu mampuh.
(3) Upama geus siap perang jeung dua pasukan geus paadu hareupan, nya ulah kabur jeung sumoréang mundur ka tukang, lamun mibanda kakuatan nu cukup, pidawuh Alloh : Hé jalma nu ariman! Lamun maranéh paamprok jeung jalma-jalma kafir di pangperangan, maranéh ulah jicir ngacir (ninggalkeun) pakalangan. (QS. Al-Anfal : 15).
Kadua, jihad fardlu kifayah, nyaéta jihad dina raraga da’wah ka jalma kafir, pikeun méré kamaslahatan, ngalésotkeun manusa tina cangreud kamusyrikan jeung kakufuran, nyalametkeun maranéhna tina naraka, tur ngagungkeun kalimat Alloh, nu saeutik ogé lain hayang ngarebut nagri maranéhna. Ka maranéhna ditawarkeun Islam, atawa jangji damé, lamun tetep maranéhna teu daék waé nya geus pasti milih jalan pamungkas nyaéta perang, nepika wajib pikeun kaom muslimin nyanghareupan maranéhna. Upama ieu kawajiban da’wah téh geus dicumponan ku sabagian kaom muslimin nu mibanda kaparigelan, nya gugur kawajiban pikeun kaom muslimin nu séjénna.
Aya hambalan nu kawilang penting anu kudu diingetkeun ku urang saréréa, yén nu mibanda pancén jeung hak pikeun ngumandangkeun jihad téh éta ukur imam kaom muslimin. Ukur imam nu mibanda kawenangan pikeun nanjeurkeun jihad, ngatur tentara jeung pasukan, méré komando atawa ngangkat jalma séjén pikeun jadi panglima. Saban muslim dipahing pikeun jihad séwang-séwangan upama teu aya idin ti imam kajaba dina kaayaan keur diserang musuh, sabab maranéhna keur nyanghareupan saniskara nu ngabahayakeun.
Naon pangna saban muslim henteu bisa ngumumkeun jihad? Di antarana sabab jihad mah lain urusan nu énténg, tapi hiji masalah nu badag tur penting nu ngabutuhkeun sabeungkeutan paham, kakuatan, pangaturan jeung taktik stratégina, ogé ngabutuhkeun sasadiaan nu gedé.
Salian ti éta, ku lantaran jihad téh mibanda tujuan nu luhung, nyaéta sangkan manusa téh ukur ibadah ka Alloh wungkul tur teu nyandingkeun Mantenna jeung naon-naon, luyu jeung tujuan da’wahna para Rosul.
Hayu urang ngadu’a ka Alloh mudah-mudahan Alloh ngajaga tur ngariksa ieu umat tur nancebkeun dina haté urang sadaya sumanget jihad jeung perjuangan sakaligus ngalungsurkeun pituduh katut élmu-Na, sangkan sakabéh usaha jeung ikhtiar urangét ajadi amal hadé tur ditampi ku Mantenna. Aamiin.
Sagala puji éta kagungan Alloh, Robb katut sesembahan sakumna alam, anu parantos maparin kani’matan jeung kurnia-Na anu taya kendat-kendatna sapanjang jaman ka mahluk-Na. Boh nu mangrupa kaséhatan, kasempetan tug nepika urang bisa nyumponan kawajiban sholat jum’at.
Sholawat miwah salam mudah-mudahan dilungsurkeun ka pamingpin jeung uswah urang Nabi Muhammad SAW, ka kulawagana, ka para sahabatna jeung jalma nu nuturkeun tapak lacakna nepi ka ahir jaman.
Hadirin Rohimakumulloh!
Urang sering nguping pirang-pirang paham ngeunaan jihad nu ditepikeun ku sawaréh jalma nu teu mibanda pamahaman nu beresih, jeung élmu nu jembar. Sawaréh ti antara maranéhna aya nu mibanda sikep “éktrim” dina hal jihad. Maranéhna ngomong jihad bari teu dibarengan ku bashiroh, henteu maké élmu ogé teu merhatikeun kana katangtuan-katangtuan syaréat. Teu dibarengan ku élmu maranéhna nyerang tempat itu jeung ieu, nandasa jeung maténi jalma-jalma anu dianggap halal getihna ogé ngalakukeun aksi teror, ngaruksak jeung lampah anarkis séjénna bari diklém minangka jihad fii sabilillah.
Salian ti éta, aya deui golongan nu mangsabodo tur nganggap réméh kana jihad, nepika aya nu boga anggapan yén jihad téh mangrupa hiji tindakan pamaksaan dina ngagem agama. Padahal, Alloh parantos nguningakeun, “Henteu aya paksaan pikeun (ngagem) agama (Islam)”.
Masalah gedé ieu kudu jadi perhatian tur kudu dijelaskeun ka umat sangkan kabéh jadi jelas. Jalaran kitu, dina ieu khutbah khotib bakal ngadadar ngeunaan jihad ieu, kalayan mibanda harepan sangkan bisa méré mangpaat pikeun diri khotib utamana jeung kaom muslimin dina umumna.
Hadirin Rohimakumulloh!
Jihad téh mangrupa kawajiban nu geus dilakukeun ku umat-umat saméméh diutusna Rosululloh SAW, saperti Nabi Musa AS nu jihad bareng jeung kaom Bani Isroil, saperti dina pidawuh Alloh;
“He kaom kaula! Pék geura arabus maranéh ka ieu nagri anu suci (Baitul Maqdis) anu geus ditangtukeun ku Alloh pikeun maranéh, jeung ulah sumoréang ka tukang (ulah kufur deui) bisi maranéh jadi jalma nu rarugi”. (Al-Maidah: 21).
Pon kitu deui kaom-kaom saba’da Nabi Musa AS, maranéhna ogé disyaréatkeun pikeun jihad, saperti nu dilakukeun ku Raja Tholut, Nabi Daud as, Nabi Sulaiman AS nalika da’wah ka Ratu Bilqis.
Alloh nyaréatkeun jihad, minangka sunnah para nabi baheula tug nepi ka diutusna Nabi urang Muhammad SAW kalayan mibanda tujuan pikeun nanjungkeun kalimah Alloh tur ngaleungitkeun kamusyrikan jeung kakufuran.
Hadirin Rohimakumulloh!
Sacara basa, jihad hartina bajuang atawa soson-soson. Maksudna mah ngetrukkeun sagala pangabisa kalayan bener dina raraga taat ka Alloh SWT jeung ibadah ka Mantenna, kaasup dijerona bajuang nyanghareupan urang kafir nu merangan umat Islam saperti nu dilakukeun ku Yahudi kiwari ka dulur urang di Palestina, atawa di Afganistan jeung Irak. Hiji muslim salawasna jihad ku ngalaksanakeun salah sahiji tina rupa-rupa jihad, nyaéta;
Jihad an-Nafs, nyaéta merangan diri sorangan sangkan salawasna taat ka Alloh, maréntah diri sangkan ngajalankeun kataatan, ngabiasakeun jeung nyaram tur nyinglarkeun diri tina ma’siat ka Alloh. Jihad ka diri éta lumangsung satungtung hirup. Sing saha jalma nu teu mampuh nyanghareupan diri sorangan, geus tangtu moal bisa nyanghareupan jalma séjén. Napsu nu maréntah kana kagoréngan, kajaba nu dipaparin rohmat éta kudu terus diperangan, nepika ngamungkinkeun pikeun ngalaksanakeun hambalan jihad anu séjénna.
Hadirin Rohimakumulloh!
Upama hiji jalma geus bisa ngalawan dirina sorangan, nya hambalan nu saterusna mah nyaéta bajuang pikeun ngalawan sétan, musuh nu salawasna datang ngagoda ti pirang-pirang jihat, kénca katuhu hareup jeung tukangeun urang. Sétan sok mapaés laku lampah goréng tur nyaliarkeun kamang-mang, ngajak kana kakufuran, kamusyrikan, jeung kama’siatan.
Anu jadi pasualanna, kumaha carana ngalawan sétan? Nya geus pasti carana téh taya lian anging ku henteu ngalakukeun kagoréngan nu diharéwoskeunana jeung ngalaksanakeun saniskara anu ku sétan dicaram ka urang.
Sétan maréntahkeun ka urang sangkan nguculkeun ibadah katut kato’atan ka Alloh ogé maréntahkeun sangkan urang ma’siat ka Alloh SWT. Jalaran kitu urang ulah nuturkeun saniskara paréntahna. Ieu mangrupa jihad ngalawan sétan. Ari jihad nu séjénna mah nyaéta jihad ngalawan ahli ma’siat, nyaéta nyanghareupan dulur-dulur urang sasama mumin nu lamokot ngalakukeun ma’siat jeung panyéléwéngan séjénna, nyaéta ku nanjeurkeun amar ma’ruf nahyi anil munkar.
Amar ma’ruf nahyi anil munkar téh mangrupa salah sahiji wujud jihad, tapi ieu dilakukeun luyu jeung kaparigelan séwang-séwangan jalma. Nu mampuh ku leungeunna nya ku leungeunna, nu bisa ku lisan nya kudu ngalakukeun jihadna nu lisanna, upama henteu mampuh kénéh nya minimalna ku haténa nyaéta ku cara mikaceuceub tur ingkar kana kama’siatan.
Hadirin Rohimakumulloh!
Jihad lianna nyaéta jihad ngalawan golongan munapék, jalma nu némbongkeun kaislaman jeung kaimanan tapi nyumputkeun kakufuranna ka Alloh SWT. Ti maranéhna kaom muslimin sering narima sikep jeung lampah nu pikanyerieun, omongan nu goréng, jeung subhat atawa kamangmang dina ngamahamkeun Islam.
Jalaran kitu, dibutuhkeun jihad pikeun ngarugrugkeun syubhat maranéhna, ngajawab omongan maranéhna nu diaya-ayakeun ogé ngécéskeun kana kakaliruan maranéhna. Golongan jalma munapék ieu kadang mibanda rétorika nu alus, élmu komunikasi nu punjul mangrupa mantéq, filsafat jeung élmu kalam. Maranéhna ngamusuh ka umat Islam tur ngaliarkeun kagoréngan, boh ku lisan atawa tulisan, atawa ngadu dombakeun tur melakkeun pacéngkadan di tengah-tengah kaom muslimin.
Jalaran kitu urang wajib ati-ati ka maranéhna saperti pidawuh Alloh; “Maranéhna téh musuh. Ku kituna hidep kudu waspada ti maranéhna” (Al-Munafiqun : 4).
Hadirin Rohimakumulloh!
Wujud jihad nu séjénna nyaéta jihad ka jalma-jalma kafir, nyaéta ku ngangkat pakarang, nyanghareupan maranéhna dina pangperangan, perang di jalan Alloh SWT. Tapi ieu kawajiban téh dilakukeun ku cara tahapan, saperti anu dilakukeun ku Rosululloh SAW. Nalika di Makkah, kaom muslimin bener-bener dipahing pikeun jihad tur diparéntah pikeun nahan diri jeung terus da’wah nepikeun atikan Islam. Kitu rupa-rupa jihad dina Islam.
Hadirin Rohimakumulloh!
Saméméh khotib mungkas ieu khutbah, kacida pisan hadéna upama urang ogé nyaho kana hukum jihad fii sabilillah dina harti nu heureut, nyaéta perang di jalan Alloh nyanghareupan musuh. Para ulama ngabagi hukum jihad jadi fardlu ain jeung fardlu kifayah.
Anu kahiji, jihad fardlu ‘ain, nyaéta jihad nu hukumna wajib pikeun saban jalma muslim nu mampuh pikeun jihad. Di antara kondisi jihad nu hukumna fardlu ain téh nyaéta :
(1) Upama kaom muslimin diserang ku musuh di nagri maranéhna, nya kaom muslimin wajib ngalawan, nepika saha baé ti padumuk nagri nu mampuh perang wajib pikeun ngabéla diri, ngaraksa kahormatan jeung mertahankeun nagri nu diserang téa saperti nu kiwari kabandungan di nagri urang, Paléstina, Afganistan, jeung Irak.
(2) Upama Imam kaom muslimin maréntah pikeun jihad, nya hukum jihad jadi fardlu ain pikeun saban muslim nu mampuh.
(3) Upama geus siap perang jeung dua pasukan geus paadu hareupan, nya ulah kabur jeung sumoréang mundur ka tukang, lamun mibanda kakuatan nu cukup, pidawuh Alloh : Hé jalma nu ariman! Lamun maranéh paamprok jeung jalma-jalma kafir di pangperangan, maranéh ulah jicir ngacir (ninggalkeun) pakalangan. (QS. Al-Anfal : 15).
Kadua, jihad fardlu kifayah, nyaéta jihad dina raraga da’wah ka jalma kafir, pikeun méré kamaslahatan, ngalésotkeun manusa tina cangreud kamusyrikan jeung kakufuran, nyalametkeun maranéhna tina naraka, tur ngagungkeun kalimat Alloh, nu saeutik ogé lain hayang ngarebut nagri maranéhna. Ka maranéhna ditawarkeun Islam, atawa jangji damé, lamun tetep maranéhna teu daék waé nya geus pasti milih jalan pamungkas nyaéta perang, nepika wajib pikeun kaom muslimin nyanghareupan maranéhna. Upama ieu kawajiban da’wah téh geus dicumponan ku sabagian kaom muslimin nu mibanda kaparigelan, nya gugur kawajiban pikeun kaom muslimin nu séjénna.
Aya hambalan nu kawilang penting anu kudu diingetkeun ku urang saréréa, yén nu mibanda pancén jeung hak pikeun ngumandangkeun jihad téh éta ukur imam kaom muslimin. Ukur imam nu mibanda kawenangan pikeun nanjeurkeun jihad, ngatur tentara jeung pasukan, méré komando atawa ngangkat jalma séjén pikeun jadi panglima. Saban muslim dipahing pikeun jihad séwang-séwangan upama teu aya idin ti imam kajaba dina kaayaan keur diserang musuh, sabab maranéhna keur nyanghareupan saniskara nu ngabahayakeun.
Naon pangna saban muslim henteu bisa ngumumkeun jihad? Di antarana sabab jihad mah lain urusan nu énténg, tapi hiji masalah nu badag tur penting nu ngabutuhkeun sabeungkeutan paham, kakuatan, pangaturan jeung taktik stratégina, ogé ngabutuhkeun sasadiaan nu gedé.
Salian ti éta, ku lantaran jihad téh mibanda tujuan nu luhung, nyaéta sangkan manusa téh ukur ibadah ka Alloh wungkul tur teu nyandingkeun Mantenna jeung naon-naon, luyu jeung tujuan da’wahna para Rosul.
Hayu urang ngadu’a ka Alloh mudah-mudahan Alloh ngajaga tur ngariksa ieu umat tur nancebkeun dina haté urang sadaya sumanget jihad jeung perjuangan sakaligus ngalungsurkeun pituduh katut élmu-Na, sangkan sakabéh usaha jeung ikhtiar urangét ajadi amal hadé tur ditampi ku Mantenna. Aamiin.